Metodyka XP - eXtreme programming - Programowanie ekstremalne

Programowanie w parach.

Programowanie ekstremalne (XP) to metodologia tworzenia oprogramowania, która kładzie nacisk na zmieniające się wymagania klienta. Stosuje się ja zazwyczaj w małych i średnich projektach, w których nie wiadomo dokładnie, co i jak ma być zrobione.

Podział XP na 3 zasadnicze elementy:

• część programowania,
• część pracy grupowej,
• część pracy z klientem.

Podstawowe praktyki wchodzące w skład metodyki XP:

• planowanie - wdrażanie kolejnych wydań programu,
• małe wydania - częste łączenie małych ilości kodu,
• metafora systemu - każdy zespół programistyczny musi kontaktować sie z klientem,
• prosty projekt - nie planujemy rozwiązań na wyrost, ponieważ nie wiadomo czy zostaną wdrożone,
• ciągłe testowanie - programista przed napisaniem metody musi stworzyć kod, który ją będzie testował,
• refactoring (przerabianie) - poprawianie działającej, przetestowanej już metody tak, aby uzyskać większą wydajność lub bardziej przejrzysty kod,
• programowanie w parach - poprawia jakość i szybkość tworzenia kodu,
• standard kodowania - XP narzuca na wszystkich programistów wspólny standard kodowania i dokumentowania,
• wspólna odpowiedzialność - wszyscy są odpowiedzialni tak samo, poprawki może nanieść dowolna osoba z zespołu,
• ciągłe łączenie - integracja programu tak często jak to tylko możliwe,
• 40-godzinny tydzień pracy - stała wydajności stałe obciążenie programistów, należy ustalić granicę obciążenia grupy programistów. Należy zmienić filozofie "Nie mam dość czasu" na filozofię "Mamy zbyt wiele do zrobienia",
• ciągły kontakt z klientem - klient powinien być dostępny do konsultacji w bardzo krótkim czasie.

Schemat czynności podczas pracy w XP (Rys. 2.22):